Boja, svetlost, gest (slike i felt)
Izložba Umetnički paviljon »Cvijeta Zurorić« – 1992.
DOBRINKA KRSTIĆ BELjIĆ predstavlja se beogradskoj likovnoj publici ovim filipinskim ciklusom kao slikar izrazite individualnosti i originalnih estetskih shvatanja. Bez želje da se pošto poto uključi u aktuelnu likovnu situaciju, ona već više od dve decenije gradi jedan poseban svet umetnosti, inspirisan egzotikom i lepotom Azije, posebno Indije i Filipina, njihovom kulturom, predelima i običajima.
Reći za ovo slikarstvo da pripada ekspresionističkom stilskom krugu, nije ni dovoijno potpuna ni dovoljno tačna konstatacija. Njena slika sazdana je od velikih emocija, snažnih doživljaja i uzbudljivih ritmova, ona se pokazuje kao sinteza viđenog, doživljenog i mišljenog, kao jedinstvo motiva (inspiracija) i jezičkih struktura (koje podrazumevaju i slikarsku materiju i principe jedne lične poetike). Od ekspresionizma ima žestinu gesta ali bez one traumatične upućenosti na tamne slojeve bića i njegove sudbine. Njen gest je u sjajnom spoju sa svetlošću i punoćom materije, sa osećanjem unutrašnje slobode, ponekad u neposrednoj funkciji iskaza elementarne snage boje.
Motiv je tu samo kao polazište, kao uvod u slikarsku magiju koja sve viđeno i doživljeno preobražava u lepotu slikarskog čina, u fine harmonije, neočekivane kontraste i velike celine značenjskog i vizuelnog smisla. To važi i za uljane slike (koje su uglavnom velikog formata) ali i za one specifične, kod nas neuobičajene slikarske radove urađene na specijalnom felt-papiru koji ovom slikaru pruža nove mogućnosti. Na njima su ostvarene čudesne harmonije kosmičkih prostora i čovekove žudnje za zvezdanim beskrajem. Ima tu nesvakidašnjih kolorističkih spojeva, nežnih preliva okera, žutog, plavog i crvenog, ostvarenih u brzom, neposrednom dodiru duha i materije.
Tako su spojena dva principa: ekspresionističko-dramski i poetsko-lirski.
Sreto Bošnjak